Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej powierdził, że ustanowiona w statucie organizacji pracowników granica wieku uprawniająca do ubiegania się o stanowisko przewodniczącego tej organizacji jest objęta zakresem stosowania dyrektywy antydyskryminacyjnej. Zdaniem TSUE ani polityczny charakter stanowiska, ani sposób rekrutacji w drodze wyborów, nie mają w pływu na stosowanie dyrektywy.

Obywatelka Danii od 1993 roku zatrudniona była w pełnym wymiarze czasu pracy, otrzymywała wynagrodzenie miesięczne i podlegała ustawie o płatnym urlopie. Na pełnione stanowisko wybierana była ponownie w wyborach co cztery lata, aż do 8 listopada 2011 roku, gdy ukończyła 63 lata i przekroczyła granicę wieku określoną w statucie organizacji. Kobieta wniosła skargę do komisji ds. równego traktowania w Danii. Ta zaś uznała, że zakazanie kandydowania w wyborach na przewodniczącego organizacji ze względu na wiek było sprzeczne z duńską ustawą antydyskryminacyjną; nakazała organizacji wypłacić odszkodowanie kobiecie za poniesioną przez nią szkodę. Decyzja ta nie została jednak wykonana, wniesiono więc skargę do sądu apelacyjnego regionu wschodniego Danii.

Rozstrzygnięcie sporu zależało od tego, czy przewodnicząca organizacji i członkini jej personelu politycznego objęta jest zakresem stosowania dyrektywy antydyskryminacyjnej. Sąd apelacyjny zwrócił się do trybunału w trybie prejudycjalnym – ten zaś orzekł, że ustanowiona w statucie organizacji pracowników granica wieku uprawniająca do ubiegania się o stanowisko przewodniczącego tej organizacji jest objęta zakresem stosowania dyrektywy antydyskryminacyjnej. Zdaniem Trybunału „warunki dostępu” w rozumieniu art. 3 ust. 1 lit. a) tej dyrektywy do stanowiska przewodniczącego organizacji pracowników wchodzą w zakres jej stosowania.

Jak stwierdza TSUE, polityczny charakter omawianego stanowiska nie ma wpływu na włączenie owych warunków do zakresu stosowania dyrektywy antydyskryminacyjnej, ponieważ dyrektywę tę stosuje się zarówno do sektora prywatnego, jak i publicznego, i niezależnie od dziedziny działalności, a odstępstwa od jej stosowania zostały wyraźnie określone. Prawo to należy bowiem pogodzić z zakazem dyskryminacji w zakresie zatrudnienia i pracy, będącym przedmiotem dyrektywy antydyskryminacyjnej, która stanowi konkretny wyraz ogólnej zasady niedyskryminacji wyrażonej w art. 21 karty praw podstawowych.

Całość wyroku można przeczytać na stronie: https://curia.europa.eu/juris/document/document.jsf?text=&docid=260182&pageIndex=0&doclang=PL&mode=lst&dir=&occ=first&part=1&cid=11351610