Ogłoszony 16 maja koniec stanu epidemii nie zmienia wiele w przepisach prawa pracy. Nadal obowiązuje stan zagrożenia epidemicznego, który podtrzymuje dotychczasowe przepisy które dotyczą m.in. wykonywania pracy zdalnej, kierowania pracowników na zaległy urlop i na okresowe badania lekarskie. Regulacje specustawy covidowej z 20 marca 2020 roku zawieszały na czas stanu epidemii i stanu zagrożenia epidemicznego wykonywanie:
- badań okresowych pracowników, którym podlegają na podstawie art. 229 § 2 zdanie pierwsze ustawy Kodeks pracy),
- wydawanie przez pracodawcę skierowań na badania okresowe na podstawie art. 229 § 4a Kodeksu pracy),
- badań okresowych po zaprzestaniu pracy w kontakcie z substancjami i czynnikami rakotwórczymi lub pyłami zwłókniającymi lub po rozwiązaniu stosunku pracy, jeżeli zainteresowana osoba zgłosi wniosek o objęcie takimi badaniami na podstawie art. 229 § 5 Kodeksu pracy).
Po odwołaniu stanu zagrożenia epidemicznego albo po odwołaniu stanu epidemii, pracodawca i pracownik są obowiązani wykonać ww. badania w okresie nie później niż 180 dni od dnia odwołania danego stanu.
W trakcie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii osoby, które są zatrudniane na stanowisko administracyjno-biurowe nie podlegają wstępnym badaniom lekarskim o ile posiadają aktualne orzeczenie lekarskie stwierdzające brak przeciwwskazań do pracy w warunkach opisanych w skierowaniu na badania, a pracodawca stwierdzi, że warunki te odpowiadają warunkom występującym na danym stanowisku pracy (art. 12a ust. 5 ustawy z 2 marca 2020 roku). Przepis ten traci moc po odwołaniu stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii.
W kwestii pracy zdalnej przepisy specustawy przewidują, że zarówno w okresie obowiązywania stanu epidemii COVID-19, jak i stanu zagrożenia epidemicznego, oraz w okresie trzech miesięcy po ich odwołaniu, pracodawca może polecić pracownikowi wykonywanie pracy zdalnej, więc i tu odwołanie stanu epidemii nie powoduje rewolucji.
W okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii pracodawca może udzielić pracownikowi bez jego zgody urlopu wypoczynkowego, w terminie przez siebie wskazanym, i bez uwzględniania planu urlopów. Zapis specustawy dotyczy urlopu niewykorzystanego przez pracownika w poprzednich latach kalendarzowych i może wynieść do 30 dni, a pracownik jest zobowiązany do jego wykorzystania.
