W wydanej w dniu 15 stycznia 2024 roku interpretacji (DI/200000/43/4/2024) Zakład Ubezpieczeń Społecznych potwierdził, że dodatek za rozłąkę wypłacany Pracownikom, którzy zostali tymczasowo oddelegowani w inne miejsce wykonywania pracy niż wskazane w umowie w wysokości nie przekraczającej wysokości diety z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju, (określanych w przepisach w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju) w kwocie 30 zł (doba) nie będzie stanowił podstawy wymiaru składek emerytalnych i rentownych oraz składki zdrowotnej.
ZUS w Gdańsku w interpretacji wskazał, że “(…) w sytuacji gdy pracodawca wypłaca swoim pracownikom oddelegowanym do wykonywania pracy poza granicami kraju dodatek za rozłąkę mający na celu zrekompensowanie faktu czasowego przebywania pracownika z dala od rodziny z powodu świadczenia przez niego pracy poza miejscowością siedziby pracodawcy i zakładu głównego, to wartość tego dodatku (w wysokości nie przekraczającej wysokości diety z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju) nie będzie podlegać uwzględnieniu w podstawie wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne. Maksymalna wysokość dodatku za rozłąkę, korzystająca z wyłączenia przewidzianego tym przepisem limitowana jest wysokością diety należnej w przypadku odbywania przez pracownika krajowej podróży służbowej. Aktualnie, zgodnie z § 7 ust. 1 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej (Dz. U. z 2013 r., poz. 167) dieta w czasie podróży krajowej wynosi 30 zł za dobę podróży”
Inaczej ma się sytuacja, gdy dodatek za rozłąkę będzie wyższy niż wysokość diety z tytułu podróży służbowej, wtedy dodatek taki musi zostać włączony do podstawy wymiaru składek społecznych.
