NSA w wyroku z 14 lutego 2022 (sygn. akt II FSK 210/19 ) rozstrzygnął kto ma zapłacić podatek w sytuacji, gdy pracodawca go nie pobrał, bo miał interpretację indywidualną, z której wynikało, że nie musi pobierać daniny. W przedmiotowej sprawie chodziło o odpowiedź na pytanie, czy art. 26a par. 1 ordynacji trzeba stosować w sytuacji, gdy płatnik, wypłacając wynagrodzenie ze stosunku pracy, nie potrącił i nie odprowadził zaliczki na PIT z uwagi na posiadaną interpretację indywidualną, która następnie została zmieniona bądź wygasła.
Z indywidualnej interpretacji, do której zastosował się pracodawca wynikało, że wypłaty przez pracodawcę odszkodowania zgodnie z porozumieniem zawartym z pracownikiem w ramach Programu Dobrowolnych Odejść należy zakwalifikować jako przychód zwolniony z PIT i płatnik nie ma obowiązku pobierać z tytułu ich wypłaty zaliczek na podatek dochodowy. Zaprzeczyło tej interpretacji Ministerstwo Finansów w interpretacji ogólnej z 23 czerwca 2016 r. (nr DD3.8201.1.2016.MCA) wskazując, że świadczenia te nie są jednak objęte zwolnieniem z PIT.
NSA stwierdził, że w sytuacji, gdy płatnik został zwolniony z obowiązku obliczenia, pobrania i wpłaty zaliczki na podatek, w związku z czym zobowiązanie jego w tym zakresie wygasło, nie może być jednocześnie nadal zobowiązany do poboru zaliczki. Oznacza to, że jeśli płatnik wskutek indywidualnej interpretacji podatkowej nie pobrał podatku, a następnie interpretacja została wygaszona, to kończy się odpowiedzialność płatnika. Natomiast podatnik nie jest zwolniony z tej odpowiedzialności. To podatnik odpowiada całym swoim majątkiem za zobowiązania podatkowe.
Sentencja wyroku: https://orzeczenia.nsa.gov.pl/doc/53FD4D1018
