Pozorowana praca zdalna stanowi problem nie tylko dla pracodawców, ale i pracowników. 22 listopada 2023 roku Izba Pracy i Ubezpieczeń Społecznych Sądu Najwyższego wydała wyrok w sprawie pozorowanej pracy zdalnej (sygn. akt I USKP 60/23). Sąd orzekał w sprawie pracownicy, która była zatrudniona w kancelarii na podstawie umowy o pracę, a oprócz rzeczonej umowy miała podpisane jeszcze cztery inne umowy o pracę, zawarte i wykonywane na rzecz firm działających w branży transportowej i spedycyjnej, a każda z umów była podpisana na pełny wymiar etatu i praca miała być wykonywana równolegle.
Wykonywanie pracy na czterech pełnoetatowych stanowiskach miało być możliwe dzięki zadaniowemu systemowi czasu pracy, a także wykonywania jej na zasadach telepracy (okres, w którym pracownica wykonywała swoje obowiązku to 2016 rok, przed wprowadzeniem pracy zdalnej do Kodeksu pracy). Zakład Ubezpieczeń Społecznych zakwestionował w tej sytuacji okresy ubezpieczenia, a sprawa znalazła finał 22 listopada 2023 roku.
Zgodnie z listopadowym wyrokiem sądu pozorowana praca zdalna, a więc praca, która nie jest faktycznie świadczona, może zostać uznana za pozorną, a taka nie daje podstawy do objęcia ubezpieczeniami społecznymi. Kodeks pracy nie zakazuje zatrudnienia u kilku pracodawców jednocześnie, ale ważne jest, by warunki zawartej umowy były takie, by mogła ona być faktycznie świadczona.
Zainteresowanych najnowszymi wiadomościami z zakresu prawa pracy zapraszamy do lektury Aktualności, a także zachęcamy do zapisania się do newslettera.
