Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z 27 września 2022 roku oddalił skargę kasacyjną Dyrektora KIS na wyrok WSA w Warszawie z 30 maja 2019 roku (III SA/Wa 2101/18), lecz w jednej kwestii przychylił się do zdania KIS.
WSA w swoim wyroku uznał, że wartość noclegów zapewnianych nieodpłatnie obcokrajowcom nie stanowi przychodu pracowników tymczasowych zatrudnianych przez spółkę na podstawie umowy zlecenia. Jako uzasadnienie sąd wskazał, że koszty noclegów są pokrywane w interesie firmy, której zależy, aby pracownik mieszkał jak najbliżej miejsca wykonywania pracy, i to firma zatrudniająca osiąga korzyści z pokrycia kosztów zakwaterowania pracownika w miejscu pracy. Również poprzez pokrycie kosztów legalizacji pobytu zagranicznego zleceniobiorcy firma realizuje własny interes prawny, ponieważ dopełnienie obowiązków legalizacji pobytu jest obowiązkiem, którego niezrealizowanie może grozić sankcjami. W tej sytuacji ponoszenie kosztów legalizacji pracy i pobytu w Polsce nie może stanowić przychodu podatkowego pracownika.
NSA zgodził się z WSA co do kwestii kosztów legalizacji pracy obcokrajowców, natomiast w kwestii pokrywania kosztów noclegów przychylił się do zdania Dyrektora Krajowej Administracji Skarbowej, uznając, że zapewnienie obcokrajowcowi przez firmę noclegów jest nieodpłatnym świadczeniem, powodującym powstanie u niego przychodu.
Wyrok NSA: https://orzeczenia.nsa.gov.pl/doc/D1A97F7235
