W decyzji z grudnia 2024 r. ZUS uznał, że ekwiwalent pieniężny lub ryczałt za pracę zdalną nie jest składnikiem wynagrodzenia, który należy uwzględniać w podstawie wymiaru składek. Tak wynika z interpretacji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia 17 grudnia 2024 roku (DI/100000/43/891/2024).
Z wnioskiem do ZUS wystąpił pracodawca, który wypłaca swoim pracownikom ryczałt za pracę zdalną. Ryczałt przyznany jest na pokrycie kosztów związanych z energią elektryczną, usługami telekomunikacyjnymi, centralnym ogrzewaniem, klimatyzacją, kawą, herbatą, wodą i kanalizacją oraz środkami czystości. W regulaminie pracy zdalnej zostały określone zasady jej wykonywania.
Ryczałt przyznawany pracownikom jest w stałej wysokości, niezależnej od tego, czy w danym miesiącu pracownik był na urlopie, zwolnieniu lekarskim, lub miał inną nieobecność. Ryczałt za pracę zdalną nie jest rozliczany proporcjonalnie do okresu świadczenia pracy zdalnej przez pracowników, a pracownicy nie są zobligowani do przedstawiania dowodów ponoszenia kosztów pracy zdalnej, ani kalkulacji zużycia mediów.
Wnioskodawca chciał dowiedzieć się, czy ustalony w taki sposób ryczałt na pokrycie kosztów związanych z wykonywaniem pracy zdalnej, stanowi podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne, zdrowotne oraz Fundusz Pracy i FGŚP.
Zakład Ubezpieczeń Społecznych uznał, że ryczałt za pracę zdalną nie jest składnikiem wynagrodzenia, który należy uwzględniać w podstawie wymiaru składek. Kluczowym kryterium kwalifikacji ryczałtu jako podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne jest to, czy świadczenie to stanowi przychód w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Biorąc zatem pod uwagę przepisy dotyczące składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe, ubezpieczenie zdrowotne, FP i FGŚP, ryczałt nie stanowi podstawy ich wymiaru.
