Zgodnie z art. 6718 Kodeksu pracy pracownik może pracować zdalnie w pełnym wymiarze lub częściowo, czyli w sposób hybrydowy, łącząc pracę stacjonarną ze zdalną. W takim przypadku umowa o pracę powinna zawierać minimum dwa miejsca wykonywania pracy, czyli siedzibę pracodawcy oraz miejsce wykonywania pracy zdalnej wskazane przez pracownika.
Ponieważ w przepisach nie jest sztywno określony sposób podziału pracy hybrydowej, to może ona być świadczona również w ramach jednego dnia, co jednak niesie za sobą konieczność takiej organizacji pracy, by nie przekraczać normy 8 godzin na dobę i średnio 40 godzin w przeciętnie pięciodniowym tygodniu pracy.
W związku z powyższym powstało pytanie, czy można zawrzeć z pracownikiem zatrudnionym na pełen etat w podstawowym systemie czasu pracy porozumienie w sprawie rozkładu czasu pracy hybrydowej z uwzględnieniem jednogodzinnej przerwy na przemieszczenie się z biura do miejsca wykonywania pracy zdalnej, wprowadzonej na podstawie art. 141 § 1 Kodeksu pracy? Artykuł ten daje pracodawcy możliwość wprowadzenia jednej przerwy w pracy, niewliczanej do czasu pracy, w wymiarze nieprzekraczającym 60 minut. Przerwa ma być przeznaczona na spożycie posiłku lub załatwienie spraw osobistych.
Zgodnie ze stanowiskiem Ministerstwa Rodziny i Polityki Społecznej z 12 czerwca 2023 roku przerwa w pracy na podstawie artykułu 141 § 1 ma swoje określone przeznaczenie i może być wykorzystywana wyłącznie w celu spożycia posiłku lub załatwienia spraw osobistych. Wykorzystywanie jej np. w celu przemieszczania się pomiędzy biurem pracodawcy a miejscem wykonywania pracy zdalnej zdaniem resortu może zostać zakwalifikowane jako naruszenie przepisów o czasie pracy.
