W dniu 9 stycznia 2024 NSA wydał wyrok (II FSK 434/21) w którym uznał zakwaterowanie pracowników oddelegowanych za granicą nie jest kosztem podatkowym pracownika, jako uzasadnienie wskazując, że zgodnie z dyrektywą UE świadczenia rzeczowe nie stanowią elementu wynagrodzenia, i tym samym nie stanowią też podstawy opodatkowania. Jest to znaczący zwrot w stosunku do dotychczasowych interpretacji organów podatkowych, które niezmiennie uważają, że wartość bezpłatnego zakwaterowania i transportu jest przychodem pracownika.
Sprawa, w której orzekał NSA dotyczyła spółki budowlanej działającej w Polsce i za granicą, która często wysyła swoich pracowników w oddalone od jej siedziby lokalizacje, przy czym długość pobytu pracowników nie przekracza łącznie kilku miesięcy w roku. Na miejscu pracodawca wynajmuje kwatery i oddaje je pracownikom do nieodpłatnego korzystania. Spółka wystąpiła w tej sprawie z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej, w którym to wniosku wskazywała, że darmowe zakwaterowanie nie jest dla pracowników przychodem z nieodpłatnych świadczeń, gdyż udostępnienie kwater leży tylko w interesie firmy, bo zapewnia jej możliwość realizacji kontraktów.
W uzasadnieniu NSA wskazał, że świadczenia na rzecz pracowników delegowanych do pracy w innym państwie członkowskim nie mogą zostać uznane za element wynagrodzenia tak w rozumieniu przepisów prawa pracy, jak i w konsekwencji zapisu wynikającego z art. 12 ust. 1 w zw. z art. 11 ust. 2-2b ustawy o PIT. Nie stanowią one bowiem nieodpłatnych świadczeń, skoro obciążają w całości pracodawców.
Przeczytaj także: Bezpłatny nocleg przez okres oddelegowania a przychód ze stosunku pracy – wyrok NSA.
