Krajowa Rada Komornicza wydała stanowisko w sprawie podwyższania kwoty wolnej od potrąceń w związku z COVID-19. Zgodnie ze stanowiskiem to pracownik ma do wniosku dołączyć dowody, że jest uprawniony do większej ochrony przed egzekucją. Nie wynika to jednak z przepisu i jest sprzeczne ze stanowiskiem UODO.
Artykuł 52 ustawy z 14 maja 2020 r. (Tarcza 3.0) jest bardzo lakoniczny. Wynika z niego, że jeżeli z powodu podjętych na terytorium RP działań służących zapobieganiu zarażeniem koronawirusem pracownikowi zostało obniżone wynagrodzenie lub jego członek rodziny utracił źródło dochodu, kwoty wolne od potrąceń ulegają zwiększeniu o 25 proc. na każdego nieosiągającego dochodu członka rodziny, którego pracownik ten ma na utrzymaniu.
Zapis ten wskazuje na działanie niejako automatyczne, więc w praktyce może nie być wniosku pracownika, a już tym bardziej dołączonych do niego dokumentów potwierdzających okoliczności wynikające z art. 52.
UODO w oficjalnym stanowisku potwierdziło powyższą interpretację, z czym nie zgadza się w swoim stanowisku Krajowa Rada Komornicza, według której „pracownik powinien wystąpić do pracodawcy, który realizuje egzekucyjne zajęcie wynagrodzenia przez przekazanie zajętych kwot tego wynagrodzenia wierzycielowi albo komornikowi (art. 881 § 2 k.p.c.). Do wniosku w tym przedmiocie pracownik powinien załączyć dokumenty, stanowiące dowód, że obniżenie jego wynagrodzenia nastąpiło z powodu podjętych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej działań służących zapobieganiu zarażeniem wirusem SARS-CoV-2 (…)”
