Do 15 września 2025 roku Rada Ministrów musi podjąć ostateczną decyzję w sprawie wysokości najniższej krajowej. Do tej daty Rozporządzenie w sprawie wysokości minimalnego wynagrodzenia za pracę oraz wysokości minimalnej stawki godzinowej w 2026 r. musi zostać opublikowane w Dzienniku Ustaw.
Rząd przedstawił swoją propozycję Radzie Dialogu Społecznego, która miała czas na wyrażenie opinii do 15 lipca 2025 r., ale w RDS nie udało się osiągnąć porozumienia w sprawie wysokości wynagrodzenia i stawek godzinowych, i w związku z tym ostateczna decyzja należy do rządu. Stały Komitet Rady Ministrów przyjął projekt rozporządzenia 4 września 2025 r., a 10 września 2025 r. do prac nad projektem przystąpiła Rada Ministrów. Projekt został skierowany do podpisu Prezesa Rady Ministrów w dniu 12 września 2025 r.
I tak na mocy Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 11 września w 2025 r. w sprawie wysokości minimalnego wynagrodzenia za pracę oraz minimalnej stawki godzinowej w 2026 r. od dnia 1 stycznia 2026 r. ustala się:
- minimalne wynagrodzenie za pracę w wysokości 4806 zł (wzrost o 140 zł w porównaniu z obecnym minimalnym wynagrodzeniem),
- minimalną stawkę godzinową w wysokości 31,40 zł (wzrost o 0,90 zł w porównaniu z obecną stawką).
W dalszym ciągu trwają prace nad ustawą o minimalnym wynagrodzeniu za pracę (nr z wykazu RCL UC62). Uwagi do projektu zgłosiły poszczególne resorty, między innymi Ministerstwo Rolnictwa i Rozwoju Wsi, które wskazało, że zmiana składników wynagrodzenia minimalnego może powodować w niektórych jednostkach sektora finansów publicznych konieczność wzrostu funduszu wynagrodzeń już na etapie prac nad projektem budżetu na 2027 rok i kolejne lata o wyższy wskaźnik niż wynikający z wytycznych Ministra Finansów. Podobną uwagę zgłosiło Ministerstwo Klimatu i Środowiska.
Ministerstwo Finansów zanegowało natomiast konieczność utworzenia Zespołu do Spraw Minimalnego Wynagrodzenia przy ministrze właściwym do spraw pracy – jako organu doradczego Rady Ministrów w kwestiach związanych z
minimalnym wynagrodzeniem za pracę, w szczególności z jego ustalaniem i
aktualizacją. W opinii Ministerstwa zadania Zespołu mogą być z powodzeniem realizowane przez Radę Dialogu Społecznego.
Istotną uwagą MF jest też określenie poziomu wskaźnika referencyjnego na poziomie 55% przeciętnego wynagrodzenia, co według resortu nie znajduje uzasadnienia ekonomicznego. Dyrektywa pozostawia państwom członkowskim swobodę w zakresie wyboru liczby, rodzaju i poziomu orientacyjnych wartości referencyjnych, które państwa członkowskie mogą stosować do oceny adekwatności wynagrodzeń minimalnych. Ocena ta może opierać się na wartościach referencyjnych powszechnie stosowanych na poziomie międzynarodowym, np. 60% mediany wynagrodzeń brutto albo 50% przeciętnego wynagrodzenia brutto. Ministerstwo Finansów nie widzi w związku z tym potrzeby określania wskaźnika na poziomie powyżej 50%, czyli powyżej wartości wskazanej w dyrektywie.
