Zgodnie z ustawą o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. z 2022 r. poz. 690) roboty publiczne to zatrudnienie osoby bezrobotnej na okres nie przekraczający 12 miesięcy, przy wykonywaniu prac organizowanych między innymi przez powiaty, gminy, spółki wodne i ich związki oraz niektóre organizacje pozarządowe. Organizatorzy robót publicznych otrzymują od starosty zwrot części kosztów poniesionych na wynagrodzenia, nagrody oraz składki na ubezpieczenia społeczne osoby bezrobotnej. Zobowiązani są też do zatrudnienia bezrobotnego przez czas określony, wskazany w wiążącą ich w umowie ze starostą.
Art. 251 § 1 k.p. określa dwa limity zatrudniania na czas określony, tj. czasowy – 33 miesięcy i ilościowy – 3 umowy (3/33). Bez względu na to, który z nich zostanie przekroczony, łączący strony stosunek pracy przekształca się w bezterminowy. Odstępstwa od tej reguły wymienione zostały w art. 251 § 4 i 41 k.p. Zatrudnienie w trybie art. 57 ustawy o promocji zatrudnienia nie zostało wymienione w powyższym artykule i powstały w związku z tym wątpliwości, czy umowę tę należy wliczać do limitów 3/33.
Zgodnie ze stanowiskiem Ministerstwa Rodziny i Polityki Społecznej z 15 marca 2022 roku “Tego typu zatrudnienie (z uwagi na specyficzny charakter, ściśle związany z czasem na jaki zostały zorganizowane te roboty) nie powinno być wliczane do limitu umów, o którym mowa w art. 251 § 1 k.p. “, na czego poparcie resort przywołał wyrok Sądu Najwyższego z 10 października 2002 r. (sygn. akt. I PKN 546/01 ), w którym Sąd wykluczył stosowanie art. 251 § 1 k.p. do umów o pracę zawieranych z bezrobotnymi w ramach ich zatrudniania przy robotach publicznych.
https://www.sn.pl/orzecznictwo/SitePages/Baza_orzeczen.aspx?Sygnatura=I%20PKN%20546/01
