Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 29 października 2025 r. (III PSKP 48/25) uchylił wyrok Sądu Okręgowego w Lublinie w sprawie dotyczącej zwolnienia nauczycielki, wskazując, że jedynym kryterium do zwolnienia nie może być nabycie prawa do świadczenia kompensacyjnego, gdyż jest to dyskryminacja ze względu na wiek.
Sprawa dotyczyła 55-letniej nauczycielki, która w wyniku zmniejszenia liczby dzieci w przedszkolu i wynikającej z tego reorganizacji została zwolniona z pracy. Pracodawca dokonujący zwolnienia jako kryterium typowania osób do zwolnienia przyjął wyłącznie nabycie prawa do świadczenia kompensacyjnego przez nauczyciela.
Prawo do świadczenia kompensacyjnego nauczyciele nabywają po spełnieniu łącznie trzech warunków: osiągnięciu wymaganego wieku, posiadaniu 30 lat stażu ubezpieczeniowego (w tym minimum 20 lat pracy jako nauczyciel) oraz rozwiązaniu stosunku pracy z placówką oświatową.
Sąd I instancji przyznał powódce odszkodowanie za niezgodne z prawem wypowiedzenie umowy, natomiast nie uznał roszczeń powódki o przywrócenie do pracy. Sąd II instancji uznał natomiast, że przyjęcie tylko jednego kryterium zwolnienia było dopuszczalne.
W ocenie Sądu Najwyższego opieranie się na przesłance związanej z wiekiem zwalnianego pracownika narusza zasadę równego traktowania w zatrudnieniu. Przyczyny wypowiedzenia muszą odnosić się do okoliczności związanych ze sferą zawodową, a okoliczności dotyczące bezpośrednio pracownika (np. zdrowie czy wiek) mogą rzutować na wybór osoby do zwolnienia jedynie jako kryteria poboczne. Zwolnienie na podstawie wyłącznie jednego kryterium jakim jest nabycie praw do świadczeń może być traktowane jako dyskryminacja ze względu na wiek.
