Kategoria: Aktualności

Jeżeli pracownik zatrudniony był u pracodawcy przez okres krótszy niż 6 miesięcy, a jego niezdolność do pracy na skutek choroby trwa dłużej 3 miesiące, zgodnie z art. 53 § 1 pkt 1 lit. a Kodeksu pracy pracodawca może rozwiązać z nim umowę bez wypowiedzenia. Okres choroby musi być jednak nieprzerwany, a do okresu zatrudnienia wlicza się czas przypadający wyłącznie przed powstaniem niezdolności do pracy.

W stanowisku z 14 kwietnia 2022 roku Ministerstwo Rodziny i Polityki Społecznej stwierdza, że do okresu zatrudnienia u danego pracodawcy, krótszego niż 6 miesięcy, od którego przepis art. 53 § 1 pkt 1 lit. a Kodeksu pracy uzależnia możliwość rozwiązania z pracownikiem umowy o pracę bez wypowiedzenia z powodu niezdolności do pracy wskutek choroby trwającej dłużej niż 3 miesiące, nie dolicza się okresu tej niezdolności. Zakres czasowy ochrony jest zatem uzależniony od okresu zatrudnienia u danego pracodawcy, który miał miejsce przed wystąpieniem niezdolności do pracy. Jak ocenia resort, treść wspomnianego wyżej przepisu wymaga stosownego okresu pracy „u danego” pracodawcy. Okres ten rozumieć należy jako zatrudnienie lub gotowość pracownika do świadczenia pracy, a nie korzystanie przez niego z zasiłku chorobowego, czy z wynagrodzenia chorobowego/przebywanie przez niego na zwolnieniu lekarskim. Wspomniany więc okres „krótszy niż 6 miesięcy” oznacza okres zatrudnienia przed powstaniem niezdolności do pracy, jak również okres zatrudnienia pomiędzy okresem niezdolności do pracy a kolejnym okresem niezdolności do pracy z powodu choroby pracownika.

Jeżeli przerwa pomiędzy pierwszą a drugą niezdolnością pracownika do pracy z powodu jego choroby wystąpi w dni dla pracownika wolne od pracy (np. w przypadku pracownika pracującego od poniedziałku do piątku przerwa ta przypadnie w weekend), to te dni należałoby wliczyć do 6-miesięcznego „stażu”.

Okres 3 miesięcy niezdolności do pracy z powodu choroby liczyć należy natomiast według ogólnej zasady prawa pracy, czyli zgodnie z regułą potocznego (naturalnego) liczenia terminów, co będzie także spójne ze sposobem obliczania wskazanego w tym samym przepisie okresu zatrudnienia krótszego niż 6 miesięcy.

Zgodnie z opublikowanym 11 maja 2022 projektem rozporządzenia Ministerstwa Rodziny i Polityki Społecznej dieta za dobę podróży służbowej w kraju podniesiona zostanie z 30 do 38 złotych. Pieniądze te przeznaczone są na pokrycie zwiększonych kosztów wyżywienia. Wysokość diety pozostawała niezmienna od 2013 roku. Przy obliczeniu wysokości diety uwzględnione zostały średnioroczne wskaźniki cen towarów i usług konsumpcyjnych ogółem w latach 2013-2021, a także przewidywana na 2022 rok inflacja. Przy nowej wysokości diety z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju 20% ryczałt na pokrycie kosztów dojazdu środkami komunikacji miejscowej wyniesie 7,60 zł, a nie, jak obecnie – 6 zł.  Ryczałt za nocleg, stanowiący 150% diety wzrośnie do 57 zł. Obecnie jest to 45 zł.

Udokumentowane koszty noclegu podlegać będą pod zwrot następujący w wysokości stwierdzonej rachunkiem. Rachunek ten nie może przekraczać jednak kwoty wyższej niż dwudziestokrotność stawki diety, czyli 760 zł (obecnie 600 zł), za jedną dobę hotelową.

Pracodawcy spoza sfery budżetowej mają możliwość ustalenia warunków wypłacania pracownikom należności z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju i poza jego granicami we własnym zakresie, w drodze postanowień układu zbiorowego pracy, regulaminu wynagradzania albo umowy o pracę.

Rozporządzenie wchodzi w życie pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu ogłoszenia.

https://www.legislacja.gov.pl/projekt/12359601

Ogłoszony 16 maja koniec stanu epidemii nie zmienia wiele w przepisach prawa pracy. Nadal obowiązuje stan zagrożenia epidemicznego, który podtrzymuje dotychczasowe przepisy które dotyczą m.in. wykonywania pracy zdalnej, kierowania pracowników na zaległy urlop i na okresowe badania lekarskie. Regulacje specustawy covidowej z 20 marca 2020 roku zawieszały na czas stanu epidemii i stanu zagrożenia epidemicznego wykonywanie:

• badań okresowych pracowników, którym podlegają na podstawie art. 229 § 2 zdanie pierwsze ustawy Kodeks pracy),
• wydawanie przez pracodawcę skierowań na badania okresowe na podstawie art. 229 § 4a Kodeksu pracy),
• badań okresowych po zaprzestaniu pracy w kontakcie z substancjami i czynnikami rakotwórczymi lub pyłami zwłókniającymi lub po rozwiązaniu stosunku pracy, jeżeli zainteresowana osoba zgłosi wniosek o objęcie takimi badaniami na podstawie art. 229 § 5 Kodeksu pracy).

Po odwołaniu stanu zagrożenia epidemicznego albo po odwołaniu stanu epidemii, pracodawca i pracownik są obowiązani wykonać ww. badania w okresie nie później niż 180 dni od dnia odwołania danego stanu.

W trakcie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii osoby, które są zatrudniane na stanowisko administracyjno-biurowe nie podlegają wstępnym badaniom lekarskim o ile posiadają aktualne orzeczenie lekarskie stwierdzające brak przeciwwskazań do pracy w warunkach opisanych w skierowaniu na badania, a pracodawca stwierdzi, że warunki te odpowiadają warunkom występującym na danym stanowisku pracy (art. 12a ust. 5 ustawy z 2 marca 2020 roku). Przepis ten traci moc po odwołaniu stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii.

W kwestii pracy zdalnej przepisy specustawy przewidują, że zarówno w okresie obowiązywania stanu epidemii COVID-19, jak i stanu zagrożenia epidemicznego, oraz w okresie trzech miesięcy po ich odwołaniu, pracodawca może polecić pracownikowi wykonywanie pracy zdalnej, więc i tu odwołanie stanu epidemii nie powoduje rewolucji.

W okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii pracodawca może udzielić pracownikowi bez jego zgody urlopu wypoczynkowego, w terminie przez siebie wskazanym, i bez uwzględniania planu urlopów. Zapis specustawy dotyczy urlopu niewykorzystanego przez pracownika w poprzednich latach kalendarzowych i może wynieść do 30 dni, a pracownik jest zobowiązany do jego wykorzystania.

Od dzisiaj rozporządzeniem Ministra Zdrowia z 13 maja 2022 (DZ.U. poz 1025) w Polsce został zniesiony stan epidemii, który został zastąpiony stanem zagrożenia epidemicznego. Stan zagrożenia epidemicznego to sytuacja prawna wprowadzona na danym obszarze w związku z ryzykiem wystąpienia epidemii. Jest to kolejny etap znoszenia ograniczeń, zapoczątkowany 28 marca zniesieniem obowiązku zakrywania maseczką ust i nosa w pomieszczeniach zamkniętych, oraz zniesieniem obowiązku kierowania na izolację i kwarantannę z powodu choroby COVID-19. Od 1 kwietnia 2022 r. zmieniły się m.in. zasady zlecania i wykonywania testów na koronawirusa. O zleceniu testu decyduje obecnie lekarz podstawowej opieki zdrowotnej, a wykonywany jest test antygenowy.

Z tekstem rozporządzenia można zapoznać się pod adresem: https://www.dziennikustaw.gov.pl/D2022000102501.pdf#xd_co_f=ODdiYjZiZWQtN2FjNi00NjBkLThiOWMtY2IyOGY1ZGFiNWM0~

12 maja sejm przyjął ustawę Polski Ład 2.0, funkcjonującą pod nazwą Niskie Podatki. Przepisy mają zacząć obowiązywać od 1 lipca 2022 roku. Główne założenia ustawy to:

• Obniżenie stawki PIT z 17 proc. do 12 proc.
• Likwidacja tzw. ulgi dla klasy średniej.
• Możliwość odliczenia części składek zdrowotnych przez przedsiębiorców na podatku liniowym, ryczałcie i karcie podatkowej.
• Preferencyjne rozliczenie w przypadku samotnych rodziców, którzy skorzystają z 1,5 kwoty wolnej, czyli 45 tys. zł (samotni rodzice wychowujący dziecko z niepełnosprawnościami skorzystają z podwójnej kwoty wolnej, czyli 60 tys. zł).
• Zwiększenie kwoty dochodów dziecka bez utraty preferencji podatkowych przez rodziców (z 3089 zł do 16 061,28 zł w 2022 r.), jak również rozdzielenie renty rodzinnej od dochodów rodzica, dzięki czemu dziecko skorzysta z kwoty wolnej.
• Możliwość ponownego wyboru rozliczenia na skali podatkowej przez tych przedsiębiorców, którzy wybrali podatek liniowy lub ryczałt.
• Ujednolicenie terminów rocznego rozliczenia PIT – zeznania będą składane w terminie od 15 lutego do 30 kwietnia.
• Fakultatywny wzór PIT-2, w którym zawierać się będą oświadczenia i wnioski mające wpływ na obliczenie zaliczki.
• Brak odpowiedzialności pracodawcy w przypadku nieprawidłowego pobrania zaliczek na PIT z uwagi na błędną informację przekazaną przez pracownika.

Więcej informacji można znaleźć na stronie Ministerstwa Finansów: https://www.gov.pl/web/finanse/niskiepodatki-sejm-przyjal-ustawe

Zgodnie z przepisami wprowadzonymi po 2 lutego 2022 roku zmieniono definicję podróży służbowej, wynikającej z ustawy o czasie pracy kierowców z 16 kwietnia 2004 – definicja ta powiązana została bowiem wyłącznie z krajowymi przewozami drogowymi. Przyjęto też, że jedynie kierowca wykonujący krajowe przewozy drogowe w podróży służbowej może otrzymać należności na pokrycie kosztów związanych z wykonywaniem tego zadania służbowego.

Oznacza to, że kierowca wykonujący zadania służbowe w przewozach międzynarodowych nie jest w podróży służbowej i nie powinien otrzymywać świadczeń z tytułu podróży służbowej ani za dystans przed, ani po przekroczeniu polskiej granicy. Także Ministerstwo Transportu wskazuje w stanowisku z 12 kwietnia 2022, że każdy przejazd, który ma związek z przewozem zagranicznym, traktowany jest jako przewóz międzynarodowy – oznacza to, że przewóz zagraniczny rozpoczyna się jeszcze w Polsce, od wyjazdu z bazy transportowej czy magazynu kontrahenta, bez podziału na odcinek krajowy i międzynarodowy. Ministerstwo odwołuje się przy tym do dwóch rozporządzeń:

• Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) Nr 1072/2009 z 21 października 2009 r. dotyczącego wspólnych zasad dostępu do rynku międzynarodowych przewozów drogowych (Dz.U.UE.L.2009.300.72).
• Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) Nr 1073/2009 z 21 października 2009 r. w sprawie wspólnych zasad dostępu do międzynarodowego rynku usług autokarowych i autobusowych i zmieniającego rozporządzenie (WE) nr 561/2006 (Dz.U.UE.L.2009.300.88).

Sytuacja wygląda inaczej w przypadku podróży służbowych zagranicznych odbywanych przez pracowników niebędących kierowcami, wobec których czas podróży zagranicznej liczy się w przypadku komunikacji lądowej od chwili przekroczenia granicy państwowej w drodze za granicę do chwili jej ponownego przekroczenia w drodze powrotnej do kraju. Każdą podróż dzielimy w praktyce na trzy odcinki: na podróż krajową, zagraniczną i ponownie podróż krajową.

 

Najnowszy projekt rozporządzenia Ministra Zdrowia, który już ukazał się na stronach Rządowego Centrum Legislacji określa warunki i metody przeprowadzania badań na obecność alkoholu i środków odurzających przez pracodawcę u pracowników (czy też uprawniony do tego organ porządku publicznego), a także sposób, w jaki badania te będą później dokumentowane. Wykazano także listę środków działających podobnie do alkoholu, zażycie których sprawdzane być może na mocy rozporządzenia.

Zgodnie z rozporządzeniem możliwe będzie zarówno badanie wydychanego powietrza, jak i badanie krwi i moczu. Rozporządzenie wymienia środki, które muszą zostać spełnione dla zapewnienia higienicznego i bezpiecznego przeprowadzenia badań oraz dokładny proces przeprowadzenia badań. Wymieniono dane osoby badanej wymagane do sporządzenia protokołu z badania. Należą do nich między innymi:

• imię i nazwisko,
• numer PESEL (a jeżeli pracownik go nie posiada, serię i numer dokumentu potwierdzającego jego tożsamość),
• płeć,
• data urodzenia,
• ilość, rodzaj i godzinę spożycia napojów alkoholowych lub zażycia wymienionych w wykazie środków odurzających – na podstawie oświadczenia osoby badanej,
• informację o chorobach, na jakie choruje osoba badana

Za środki działające podobnie do alkoholu rozporządzenie uznaje opioidy, amfetamina i jej analogi, kokaina, tetrahydrokanabinole i benzodiazepiny.

Z pełną treścią rozporządzenia można zapoznać się na stronie: https://legislacja.rcl.gov.pl/projekt/12354104/katalog/12835646#12835646

Nowy numer newslettera, poświęcony analizie projektu ustawy o sygnalistach jest już rozsyłany do naszych klientów. Chętnych, by go otrzymać zapraszamy do zapisów na stronę główną.

2 maja na stronach Rządowego Centrum Legislacji pojawiła się kolejna wersja projektu zmian, która jednak na szczęście znacząco nie różni się od poprzedniej wersji z lutego br. Zmiany są raczej redakcyjne, co oznacza, że chyba wreszcie docieramy do końca drogi prac nad projektem i można liczyć w najbliższym czasie na jego przekazanie do Sejmu. Co musi nastąpić szybko, jeśli weźmiemy pod uwagę koniec stanu epidemii zapowiedziany na dzień 16 maja i rozpoczęcie biegu terminu 3 miesięcy na wejście w życie nowych przepisów o pracy zdalnej.

W zakresie kontroli trzeźwości i na obecność w organizmie innych środków działających podobnie do alkoholu doprecyzowano w znaczący sposób treść protokołów z badań dokonywanych przez organy powołane do ochrony porządku publicznego oraz w przypadku badania krwi lub moczu w jednostkach służby zdrowia. Z nowego projektu wynika, że będą w nich ujęte także informacje o płci, wzroście, masie ciała, czy chorobach, na jakie pracownik choruje, co spowoduje, że będą w nich dane wrażliwe, a to znacząco podnosi ryzyka przetwarzania takich danych.

W pracy zdalnej nie ma większych merytorycznych zmian, a więc chyba wreszcie można już przystąpić do opracowywania nowych regulaminów pracy zdalnej, które zastąpią tymczasowe rozwiązania covidowe stosowane nadal przez pracodawców.

Z projektem można zapoznać się pod adresem: https://legislacja.rcl.gov.pl/projekt/12354104/katalog/12835646#12835646