Kategoria: Aktualności

Okres przyznawania dodatkowego zasiłku opiekuńczego został wydłużony na mocy rozporządzenia Rady Ministrów o kolejne 14 dni, do 26 lipca 2020. Przysługuje on rodzicom dzieci do 8. roku życia, które nie mają orzeczenia o niepełnosprawności lub o potrzebie kształcenia specjalnego życia w dwóch przypadkach:

• zamknięcia z powodu koronawirusa placówki (żłobek, przedszkole etc.), do której uczęszcza dziecko
• gdy mimo otwarcia placówki rodzice nie zdecydują się na posłanie do niej dziecka,

Dodatkowy zasiłek przysługuje także ubezpieczonym rodzicom dzieci:

• do 16 lat, które mają orzeczenie o niepełnosprawności,
• do 18 lat, które mają orzeczenie o znacznym lub umiarkowanym stopniu niepełnosprawności,
• które mają orzeczenie o potrzebie kształcenia specjalnego.

Prawo do dodatkowego zasiłku opiekuńczego mają również ubezpieczeni rodzice lub opiekunowie dorosłych niepełnosprawnych, zwolnieni od wykonywania pracy z powodu konieczności zapewnienia opieki nad taką osobą w przypadku zamknięcia z powodu koronawirusa placówki, do której uczęszcza pełnoletnia osoba niepełnosprawna.

Dodatkowego zasiłku nie wlicza się do limitu przyznawanego na ogólnych zasadach 60 dni zasiłku opiekuńczego w roku kalendarzowym.

24 czerwca 2020 weszły w życie przepisy Tarczy 4.0, umożliwiające ograniczenie kosztów związanych z prowadzoną przez pracodawców działalnością socjalną. Zgodnie z art. 15ge pracodawca może zawiesić obowiązki tworzenia lub funkcjonowania zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, dokonywania odpisu podstawowego i wypłaty świadczeń urlopowych. W niektórych przypadkach, gdy przepisy wewnętrzne przewidują odpis wyższy od ustawowego, Tarcza 4.0 ogranicza jego wysokość.

Tymczasem zgodnie z ustawowym obowiązkiem, pracodawcy powinni do końca maja odprowadzić równowartość 75 proc. odpisu podstawowego. Ci, którzy zrobili to w terminie, mogą skorygować przekazane już środki, co oznacza dodatkową pracę dla działów kadr i płac – konieczne będzie ponowne wyliczenie środków, które pracodawca chce odprowadzić w stosunku do już przelanych na rachunek bankowy ZFŚS.

W odpowiedzi na interpelację poselską Ministerstwo Finansów udzieliło odpowiedzi na pytanie czy testy koronawirusa sfinansowane przez pracodawcę pracownikom są przychodem podatkowym pracowników, a tym samym podlegają opodatkowaniu. Ministerstwo Finansów stanęło na stanowisku, że “(…) świadczenie pracodawcy polegające na sfinansowaniu pracownikom np. testów na koronawirusa, ale również np. maseczek, czy przyłbic, następuje w interesie pracodawcy (nie pracownika). Dostarczenie środków ochronnych, czy wykonywanie testów zapobiega niekontrolowanemu rozprzestrzenianiu się choroby, niweluje niepożądaną przez każdego pracodawcę absencję pracowników i jest istotne dla terminowego wywiązania się pracodawcy z zawartych kontraktów. W takim przypadku nie jest zatem rozpoznawany przychód po stronie pracownika.” Z całością odpowiedzi można zapoznać się pod adresem: https://orka2.sejm.gov.pl/INT9.nsf/klucz/ATTBQMJ2D/%24FILE/i06587-o1.pdf

Zgodnie z art. 3 ust. 10 ustawy 19 czerwca 2020 r. o dodatku solidarnościowym, czas pobierania dodatku  wlicza się do okresu pracy wymaganego do nabycia lub zachowania uprawnień pracowniczych. Wyjątki są dwa:  okresu pobierania dodatku solidarnościowego nie zalicza się do okresu zatrudnienia, od którego zależy nabycie prawa do urlopu wypoczynkowego, ani do stażu pracy określonego w odrębnych przepisach, wymaganego do wykonywania niektórych zawodów.

Problemem dla pracowników kadr będzie jednak udokumentowanie tego prawa przez pracowników. Pracodawcy nie pośredniczą przy składaniu do ZUS wniosków o wypłatę dodatków, a informację o przyznaniu prawa do dodatku ZUS udostępnia na profilu PUE ZUS osoby uprawnionej (art. 7 ustawy). Decyzja jest wydawana jedynie w przypadku odmowy przyznania prawa do dodatku; w przypadku pozytywnego rozpatrzenia wniosku nie jest wydawana żadna decyzja.  Wynika z tego więc, że pracodawcy będą zaliczali ten okres do stażu na podstawie wydruku z PUE ZUS, który formalnie nie będzie decyzją ZUS.

Ministerstwo Sprawiedliwości stoi na stanowisku, iż rzetelne postępowanie komorników sądowych jest możliwe przede wszystkim poprzez skorzystanie przez komornika z szerokiego instrumentarium pozyskiwania wiedzy o stanie majątkowym dłużnika. Ministerstwo w swoim stanowisku z 22 czerwca 2020 sugeruje tryb pozyskiwania informacji przez komorników na podstawie art. 761 k.p.c. Zgodnie z § 1 wskazanego artykułu organ egzekucyjny, a więc także komornik, może żądać od uczestników postępowania złożenia wyjaśnień. Komornik może je uzyskać nie tylko od pracodawcy, lecz także od innych podmiotów, nieuczestniczących w postępowaniu egzekucyjnym, np. od pracodawcy zwolnionej żony pracownika.

Krajowa Rada Komornicza wydała stanowisko w sprawie podwyższania kwoty wolnej od potrąceń w związku z COVID-19. Zgodnie ze stanowiskiem to pracownik ma do wniosku dołączyć dowody, że jest uprawniony do większej ochrony przed egzekucją. Nie wynika to jednak z przepisu i jest sprzeczne ze stanowiskiem UODO.

Artykuł 52 ustawy z 14 maja 2020 r. (Tarcza 3.0) jest bardzo lakoniczny. Wynika z niego, że jeżeli z powodu podjętych na terytorium RP działań służących zapobieganiu zarażeniem koronawirusem pracownikowi zostało obniżone wynagrodzenie lub jego członek rodziny utracił źródło dochodu, kwoty wolne od potrąceń ulegają zwiększeniu o 25 proc. na każdego nieosiągającego dochodu członka rodziny, którego pracownik ten ma na utrzymaniu.

Zapis ten wskazuje na działanie niejako automatyczne, więc w praktyce może nie być wniosku pracownika, a już tym bardziej dołączonych do niego dokumentów potwierdzających okoliczności wynikające z art. 52.

UODO w oficjalnym stanowisku potwierdziło powyższą interpretację, z czym nie zgadza się w swoim stanowisku Krajowa Rada Komornicza, według której „pracownik powinien wystąpić do pracodawcy, który realizuje egzekucyjne zajęcie wynagrodzenia przez przekazanie zajętych kwot tego wynagrodzenia wierzycielowi albo komornikowi (art. 881 § 2 k.p.c.). Do wniosku w tym przedmiocie pracownik powinien załączyć dokumenty, stanowiące dowód, że obniżenie jego wynagrodzenia nastąpiło z powodu podjętych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej działań służących zapobieganiu zarażeniem wirusem SARS-CoV-2 (…)”

Prezydent podpisał tzw. Tarczę antykryzysową 4.0. 23 czerwca 2020 roku została opublikowana w Dzienniku Ustaw, pod pozycją numer 1086. Wprowadza ona m.in. dopłaty do kredytów dla firm znajdujących się w trudnej sytuacji z powodu epidemii, wydłuża do 28 czerwca 2020 r. okres, w którym przysługuje zasiłek opiekuńczy, a także umożliwia składanie wniosku o świadczenie postojowe do ZUS również samym zainteresowanym, w przypadku odmowy złożenia wniosku przez zleceniodawcę.

W Tarczy zapisano też, że przedsiębiorcy, którzy otrzymali mikropożyczkę w wysokości 5 tys. zł nie będą musieli składać wniosku o jej umorzenie, pod warunkiem, że będą prowadzić działalność gospodarczą przez okres 3 miesięcy od dnia udzielenia pożyczki.

 

W ramach kolejnych działań antykryzysowych weszły w życie przepisy, które wprowadzają nowe świadczenie – dodatek solidarnościowy. Dodatek ten, w wysokości 1400 zł przysługuje osobom, które straciły po 15 marca zatrudnienie w wyniku epidemii COVID-19 . Zasiłek przyznawany jest od 1 czerwca do 31 sierpnia 2020. By otrzymać dodatek solidarnościowy trzeba spełnić warunek podlegania ubezpieczeniom społecznym z tytułu umowy o pracę przez łączny okres co najmniej 60 dni w 2020 r.

Wnioski o przyznanie dodatku solidarnościowego można składać wyłącznie drogą elektroniczną, poprzez platformę ZUS, w terminie do 31 sierpnia 2020 roku,

Więcej informacji wraz z przydatnymi linkami można znaleźć na stronie ZUS pod adresem: https://www.zus.pl/o-zus/aktualnosci/-/publisher/aktualnosc/1/dodatek-solidarnosciowy/2593418

Główny Inspektor Pracy podjął decyzję o powrocie od 22 czerwca 2020 inspektorów pracy do przeprowadzania kontroli. Kontrole będą przeprowadzane według wytycznych przygotowanych przez Głównego Inspektora Pracy i Głównego Inspektora Sanitarnego, a mających na celu zwiększenie bezpieczeństwa zarówno kontrolerów jak i kontrolowanych w czasie epidemii COVID-19.

Zgodnie z wytycznymi Inspektorzy mają być wyposażeni w środki ochrony indywidualnej, a podczas prowadzenia czynności kontrolnych na terenie zakładu pracy zalecane jest korzystanie z wydzielonego pomieszczenia. W sytuacji, w której jest to możliwe czynności, które mogą być prowadzone w formie zdalnej będą prowadzone poza siedzibą pracodawcy.

Kontrole na terenie zakładu pracy powinny trwać możliwie jak najkrócej, a w czasie kontroli inspektorzy są zobowiązani do przestrzegania obowiązujących w zakładzie pracy procedur związanych z zapobieganiem rozprzestrzenianiu się COVID-19.

Z całością wytycznych można zapoznać się na stronie PIP: https://www.pip.gov.pl/pl/wiadomosci/110842,kontrole-pip-w-pelnym-zakresie.html

Ministerstwo Rozwoju w porozumieniu z Głównym Inspektorem Sanitarnym wydało wytyczne odnośnie powrotu do pracy dla 28 branż, miedzy innymi dla logistyki, branży spożywczej, paliwowej, siłowni, salonów fryzjerskich, centrów handlowych, hoteli, gastronomii i biur i in. W przypadku biur wytyczne zostały podzielone na 4 części, których zadaniem jest:

• zapewnienie bezpieczeństwa pracownikom,
• zapewnienie bezpieczeństwa w przestrzeni biurowej
• opracowanie procedur zapobiegawczych przy podejrzeniu koronawirusa u pracowników
• opracowanie procedur postępowania w przypadku podejrzenia zakażenia koronawirusem u klienta/kontrahenta

Z całością wytycznych można zapoznać się na stronie Ministerstwa: https://www.gov.pl/web/rozwoj/wytyczne-dla-branz?page=1&size=10