Złożyć deklarację DEK-R powinni ci pracodawcy, którzy zobowiązani byli do dokonania wpłaty na PFRON za chociaż jeden miesiąc. Do tej  grupy należą między innymi przedsiębiorcy prowadzący zakład pracy chronionej, przedsiębiorcy u których zatrudnienie wynosi co najmniej 25 etatów i nie osiągnęli wskaźnika 6% zatrudnionych osób niepełnosprawnych.

Deklarację należy przesłać w terminie do dnia 20 stycznia roku następnego po roku, w którym zaistniały okoliczności
powodujące powstanie obowiązku wpłat.

W przypadku składania deklaracji DEK-R po raz pierwszy oraz w przypadku zmian danych ewidencyjnych dołącza się deklarację DEK-Z.

Pełne informacje wraz z formularzami i instrukcją ich wypełniania można znaleźć na stronie funduszu: https://www.pfron.org.pl/pracodawcy/wplaty-obowiazkowe/rozliczenie-wplat/

Sejmowa komisja administracji i spraw wewnętrznych zarekomendowała w zeszłym tygodniu przyjęcie do projektu nowelizacji ustawy o cudzoziemcach poprawki, zgodnie z którą pracodawca będzie mógł powiadomić o podjęciu pracy przez cudzoziemca nie w dniu rozpoczęcia pracy, a na siedem dni przed.

Główne założenia projektu ustawy o cudzoziemcach zaproponowanego przez MSWiA dotyczą między innymi wydawania pierwszych dokumentów, a także procedury przedłużenia zezwoleń pobytowych oraz na pracę cudzoziemców. Projekt nowelizacji został przyjęty przez Radę Ministrów w dniu 19 października i pod koniec października wpłynął do Sejmu.

Jedną z ważniejszych zmian w kontekście zatrudniania cudzoziemców jest rezygnacja z wymogu posiadania przez cudzoziemca zapewnionego miejsca zamieszkania oraz wymogu posiadania źródła stabilnego i regularnego dochodu. Oznacza to między innymi, że cudzoziemcy nie będą musieli dostarczać do urzędu umów najmu lokalu mieszkalnego lub potwierdzenia własności mieszkania przy składaniu wniosku o pobyt stały lub tymczasowy. Natomiast zgodnie z zapisami projektu ustawy wymagane będzie od cudzoziemca posiadanie zatrudnienia oraz zarobków na poziomie minimalnego wynagrodzenia obowiązującego w Polsce na dzień złożenia wniosku

Projekt zapowiada też wydłużenie terminów ważności oświadczeń o powierzeniu wykonywania pracy cudzoziemcowi (tzw. uproszczona procedura dla obywateli Ukrainy, Białorusi, Rosji, Armenii, Gruzji i Mołdawii) z 6 miesięcy w ciągu 1 roku do 24

Wejście w życie zmian ma nastąpić po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia nowelizacji w Dzienniku Ustaw.

Z projektem oraz postępem prac nad nim można zapoznać się pod adresem: https://www.sejm.gov.pl/sejm9.nsf/PrzebiegProc.xsp?nr=1681

Listopadowy numer newslettera, będący podsumowaniem konferencji online “Elektronizacja dokumentacji pracowniczej – wyzwania dla działów HR” jest już rozsyłany do naszych klientów. Chętnych do otrzymywania comiesięcznego newslettera zapraszamy do zapisów na stronę główną.

 

Ustawa z dnia 29 października 2021 roku o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw, zwana “Polskim Ładem” została w dniu 23 listopada 2021 roku opublikowana w Dzienniku Ustaw (Dz. U. z 2021 r. poz. 2105). Większość przepisów zacznie obowiązywać od 1 stycznia 2022 r.

Z tekstem ustawy można zapoznać się klikając w link: https://www.dziennikustaw.gov.pl/D2021000210501.pdf

 

28 października 2021 Trybunał Sprawiedliwości UE w wyroku o sygnaturze  C-909/19 odpowiedział na pytanie, czy czas przeznaczony przez pracownika na obowiązkowe szkolenie należy zaliczyć do czasu pracy. Według Trybunału okres, w którym pracownik odbywa obowiązkowe, wymagane przez pracodawcę szkolenie zawodowe stanowi czas pracy w rozumieniu dyrektywy 2003/88, mimo, że pracownik podczas szkolenia nie wykonuje swoich zwykłych obowiązków.

Bez znaczenie pozostaje fakt, że szkolenie częściowo odbywa się poza zwykłymi godzinami pracy, bowiem dyrektywa 2003/88 w pojęciu czas pracy nie wprowadza rozróżnienia w zależności od tego, czy czas ten mieści się w ramach zwykłych godzin pracy, czy też nie; nie ma znaczenia również, czy szkolenie odbywa się w siedzibie pracodawcy czy w firmie szkoleniowej, gdyż pracownik jest zobowiązany do fizycznej obecności w miejscu określonym przez pracodawcę. Istotne jest bowiem, że szkolenie zawodowe nastąpiło z inicjatywy pracodawcy, i w konsekwencji pracownik podlega w ramach tego kształcenia instrukcjom pracodawcy. Czas odbywania takiego szkolenia należy zaliczyć do czasu pracy pracownika, i wypłacić za ten okres wynagrodzenie.

Z całością wyroku można zapoznać się na stronie: https://curia.europa.eu/juris/document/document.jsf?text=&docid=248284&pageIndex=0&doclang=pl&mode=lst&dir=&occ=first&part=1&cid=1172530

Sejmowa Komisja do Spraw Petycji Sejmu RP przedstawiła projekt ustawy, który zakłada  obniżenie kwoty wolnej od egzekucji do 85% minimalnego wynagrodzenia (obecnie kwota ta to równowartość minimalnego wynagrodzenia za pracę), a w przypadku wynagrodzenia osoby skazanej obniżenie limitu kwoty wolnej od egzekucji z równowartości 60% minimalnego wynagrodzenia do 50% tego wynagrodzenia.

Głównym celem projektu jest ułatwienie odzyskiwania należności; obecnie powszechnym sposobem uniknięcia regulowania zobowiązań innych niż alimentacyjne jest oficjalne zatrudnienie z minimalnym wynagrodzeniem za pracę i otrzymywanie pozostałej części zapłaty w sposób nierejestrowany.

Projektowana ustawa jest reakcją Komisji do Spraw Petycji Sejmu RP na petycję skierowaną do Sejmu RP Nr BKSP-145-577/19, projekt ustawy został skierowany do zaopiniowania przez sejmowe Biuro Legislacyjne i  Biuro Analiz Sejmowych.

Pod wskazanym adresem można zapoznać się z treścią projektu: https://sejm.gov.pl/Sejm9.nsf/druk.xsp?nr=1696

KPRP poinformowała o podpisaniu przez Prezydenta ustawy o uprawnieniach kierowców zawodowych. Zmiany dotyczą przede wszystkim szkolenia osób, które wykonują lub zamierzają wykonywać przewóz drogowy na stanowisku kierowcy, wprowadza cyfryzację obiegu dokumentów w procesie kształcenia kierowców zawodowych, umożliwia przeprowadzenie części szkoleń dla kierowców metodą e-learningu i eliminuje papierowe orzeczenia lekarskie i psychologiczne na rzecz ich elektronicznych odpowiedników.

Celem ustawy ma być transpozycja do polskiego prawodawstwa dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/645 z dnia 18 kwietnia 2018 r.

Ustaw została ogłoszona w Dzienniku Ustaw: https://dziennikustaw.gov.pl/DU/2021/1997

 

26 października rząd przedstawił założenia projektu nowej ustawy o obronie Ojczyzny, przygotowanego przez Ministerstwo Obrony Narodowej. Założeniem nowej ustawy jest uporządkowanie prawa – znosi ona 14 aktów prawnych i wprowadza w zamian dużą regulację. Z punktu widzenia pracodawców wprowadzono zmiany mogące mieć znaczenie dla rynku pracy, m.in. dwuletni okres ochronny w miejscu pracy dla rekrutów czy preferencje przy zatrudnianiu w administracji publicznej osób, które przejdą szkolenia wojskowe. Oznacza to, że jeżeli ustawa wejdzie w życie, to pracodawca nie będzie mieć możliwości zwolnienia pracownika, który przeszedł dobrowolne szkolenie wojskowe, mimo jego niekompetencji.

Planowany termin przyjęcia projektu przez Radę Ministrów to IV kwartał 2021 roku

Z założeniami projektu można zapoznać się na stronie: https://archiwum.bip.kprm.gov.pl/kpr/form/r5417148292681,Projekt-ustawy-o-obronie-Ojczyzny.html

W interpretacji indywidualnej z 17 września 2021 roku (nr 0113-KDIPT2-3.4011.514.2021.4.NM) dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej przestawił niekorzystne dla pracowników stanowisko w sprawie dofinansowania przez pracodawcę posiłków. KIS odniosła się do sytuacji w której pracodawca uruchomił przyzakładową stołówkę wraz z zapleczem kuchennym dla swoich pracowników. Miało to być rozwiązanie organizacyjne, tak by zapewnić możliwość spożywania posiłku bez konieczności opuszczania terenu zakładu pracy.

Z najnowszej interpretacji przepisów wynika, że od firmowego obiadu trzeba zapłacić podatek, co oznacza zmianę, gdyż wcześniej skarbówka stała na stanowisku, że zakup jedzenia pracownikowi nie podlega PIT.

W tym opisanym stanie faktycznym Dyrektor KIS odwołał się  do wyroku TK z 8 lipca 2014 roku (sygn. akt K 7/13),w którym wykazane zostały warunki na podstawie których nieodpłatne świadczenie jest przychodem, to jest gdy:

• pracownik wyraził zgodę na przyjęcie nieodpłatnego świadczenia: zgoda dobrowolna;
• świadczenie zostało spełnione w interesie pracownika, a nie w interesie pracodawcy oraz przyniosło mu korzyść (tj. uniknięcia wydatku który musiałby ponieść)
• korzyść ze świadczenia jest wymierna i przysługuje konkretnemu pracownikowi, co oznacza, że korzyść ta nie jest dostępna w sposób ogólny dla wszystkich podmiotów
• pracownik faktycznie, a nie tylko potencjalnie otrzymał dane świadczenie.

W nawiązaniu do powyższych warunków dyrektor KIS uznał, że wszystkie przesłanki zostały spełnione aby uznać dofinansowanie do posiłków jako przychód pracownika, dlatego też pracodawca powinien potrącić zaliczkę na podatek od kwoty dofinansowania.

Całość interpretacji znajduje się na stronie: https://sip.lex.pl/orzeczenia-i-pisma-urzedowe/pisma-urzedowe/0113-kdipt2-3-4011-514-2021-4-nm-pit-w-zakresie-185170993

W sprawie oskładkowania  odszkodowania z tytułu zawarcia umowy o zakazie konkurencji oraz odprawy z tytułu rozwiązania umowy o świadczenie usług zarządzania wypowiedział się  ZUS w swojej  interpretacji (decyzja Nr 625/2021 z 6 września 2021 r., w sprawie WPI/200000/43/625/2021). We wniosku o interpretację spółka przedstawiała następujący stan faktyczny: członkowie zarządu  świadczą usługi na podstawie  kontraktów menadżerskich, w których został uzgodniony dla byłych członków zarządu spółki 6-miesięczny zakaz konkurencji po ustaniu pełnienia przez nich funkcji członka zarządu, prawo do odprawy z tytułu zawartej umowy o świadczenie usług zarządzania oraz odszkodowanie w łącznej wysokości 3-krotności miesięcznego wynagrodzenia stałego tytułu przestrzegania zakazu konkurencji

ZUS powołał się w swojej opinii na  rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe § 2 ust. 1 pkt 4, na którego podstawie z oskładkowania wyłączone są odszkodowania wypłacone byłym pracownikom po rozwiązaniu stosunku pracy m.in. z umów o zakazie konkurencji (art. 101² K. p.). Zastrzeżeniem jest, iż  odszkodowanie za każdy miesiąc nie może być wyższe niż 100% wynagrodzenia miesięcznego podstawowego otrzymanego przez członka organu zarządzającego przed ustaniem pełnienia funkcji. W nawiązaniu do powyższego ZUS potwierdził, że wartość  odszkodowania  podlega wyłączeniu z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne oraz wyłączeniu z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie zdrowotne na podstawie art. 81 ust. 1 ustawy  o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych.

W sprawie odprawy pieniężnej  ZUS uznał, że kwota odprawy z tytułu rozwiązania umowy o świadczenie usług zarządzania jest wyłączona z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne i ubezpieczenie zdrowotne – w przypadku umów o świadczenie usług zarządzania zastosowanie ma § 2 ust. 1 pkt 4 ustawy o zasadach kształtowania wynagrodzeń osób kierujących niektórymi spółkami.