Wpisy dla postów widocznych w zakładce Aktualności
Prezydent podpisał nowelizację specustawy dzięki której z pomocy będą mogli skorzystać nie tylko uchodźcy, którzy po 24 lutego przekroczyli polsko-ukraińską granicę, lecz również Ci obywatele Ukrainy, którzy przekroczyli granicę Ukrainy z innym państwem i następnie przybyli do Polski.
Ustawa została ogłoszona w Dzienniku Ustaw 26 marca 2022 roku (Dz. U. poz. 682) i wchodzi w życie z mocą wsteczną, od 24 lutego 2022 roku
https://dziennikustaw.gov.pl/DU/2022/682
Ministerstwo Finansów ogłosiło w dniu 24 marca propozycje zmian w Polskim Ładzie. Z zapowiedzi wynika, że planowane zmiany to między innymi:
Zmiany mają wejść w życie od 1 stycznia 2023 roku, ale będą obowiązywać wstecznie – od 1 lipca 2022 r.
Projekt został już zamieszczony na stronach Rządowego Centrum Legislacji, obecnie jest w trakcie konsultacji które mają potrwać do 2 kwietnia 2022 roku.
23 marca została opublikowana w Dzienniku Ustaw ustawa o obronie ojczyzny (Dz.U poz. 655). W ciągu 30 dni od dnia ogłoszenia zaczną obowiązywać nowe regulacje prawne związane m.in. z dobrowolną zasadniczą służbą wojskową, nowym rodzajem służby wojskowej, zmianami w finansowaniu i systemem zachęt do służby, uelastycznieniem awansów w wojsku, ale również ze zwolnieniami pracowników z pracy oraz obowiązkami pracodawcy wobec pracowników – żołnierzy.
Zgodnie z ustawą służba wojskowa dzieli się na: czynną służbę wojskową oraz służbę w rezerwie.
Służbę w aktywnej rezerwie pracownik będzie pełnić:
Pełnienie służby przez żołnierzy pasywnej rezerwy będzie polegać na odbywaniu ćwiczeń wojskowych.
Ćwiczenia wojskowe będą odbywane, jako: jednodniowe; krótkotrwałe (trwające nieprzerwanie do 30 dni); długotrwałe (trwające nieprzerwanie do 90 dni); rotacyjne – trwające łącznie do 30 dni i odbywane z przerwami w określonych dniach w ciągu danego roku kalendarzowego.
Czas trwania ćwiczeń wojskowych żołnierza pasywnej rezerwy nie będzie mógł przekraczać łącznie 90 dni w ciągu roku.
Ustawa o obronie Ojczyzny wprowadza również dodatkowe urlopy bezpłatne i inne zwolnienia od pracy – pracodawca ma obowiązek udzielić pracownikowi powołanemu do pełnienia terytorialnej służby wojskowej rotacyjnie (z wyjątkiem służby pełnionej jednorazowo w czasie lub dniu wolnym od pracy) urlopu bezpłatnego na okres trwania tej służby. W czasie trwania takiego urlopu bezpłatnego pracownik zachowuje wszystkie uprawnienia wynikające ze stosunku pracy, z wyjątkiem prawa do wynagrodzenia.
Na wniosek pracownika powołanego do czynnej służby wojskowej, z wyłączeniem zawodowej służby wojskowej, oraz pełniącego służbę w rezerwie pracodawca będzie miał obowiązek udzielić zwolnienia od pracy bez zachowania prawa do wynagrodzenia na 2 dni (z wyjątkiem przypadku powołania w trybie natychmiastowego stawiennictwa).
Pracownikowi, który w ciągu 30 dni od dnia zwolnienia z czynnej służby wojskowej, z wyłączeniem zawodowej służby wojskowej i zasadniczej służby wojskowej, podjął pracę u pracodawcy, u którego był zatrudniony w dniu powołania do tej służby, czas odbywania służby wojskowej będzie wliczał się do okresu zatrudnienia u tego pracodawcy w zakresie wszystkich uprawnień wynikających ze stosunku pracy.
Pracodawca będzie też obowiązany zwolnić pracownika od świadczenia pracy na czas niezbędny do wykonywania świadczenia osobistego polegającego na wykonywaniu różnego rodzaju prac doraźnych na rzecz przygotowania obrony państwa albo zwalczania klęsk żywiołowych, likwidacji ich skutków oraz zarządzania kryzysowego (art. 623 ustawy o obronie Ojczyzny), bez konieczności wypłacania wynagrodzenia za ten czas, jakkolwiek czas zwolnienia od świadczenia pracy z tego powodu będzie się wliczał do okresu pracy wymaganego do nabycia lub zachowania uprawnień pracowniczych.
Całość ustawy można przeczytać klikając link: https://dziennikustaw.gov.pl/D2022000065501.pdf
25 stycznia 2022 roku Ministerstwo Rodziny i Polityki Społecznej odpowiedziało na interpelację poselską nr 30226 czy jest rozważane wprowadzenie miesięcznego dodatku ryczałtowego do wynagrodzenia pracownika z tytułu skierowania go do pracy w trybie pracy zdalnej, gdy będzie świadczona ona w miejscu zamieszkania pracownika, na pokrycie zwiększonych kosztów wynikających z tego tytułu?
Według resortu obowiązujące przepisy dotyczące pracy zdalnej, zawarte w art. 3 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych, nie regulują obowiązku pracodawcy rekompensowania pracownikom kosztów ponoszonych z tytułu pracy zdalnej. Jednak brak regulacji dotyczącej zwrotu kosztów pracy zdalnej nie oznacza, że pracownik, który poniósł takie koszty, nie może domagać się ich zwrotu na zasadach ogólnych – wszelkie koszty związane z pracą obciążają pracodawcę, a pracownik, który je poniesie, ma prawo domagać się rekompensaty.
Całość odpowiedzi Ministerstwa można przeczytać klikając w link: https://interpretacje-orzeczenia.pl/odpowiedz-mrips-z-25-1-2022-r-w-sprawie-pracy-zdalnej/
Wojewódzki Sąd Administracyjny wydał wyrok w sprawie spółki, która wysłała e-mail do klienta z informacją o odejściu z pracy jednego z jej pracowników. Pracownik złożył skargę do UODO na nieprawidłowości w procesie przetwarzania jego danych przez byłego pracodawcę, uzasadniając, że działanie pracodawcy postawiło go w negatywnym świetle w oczach klienta. Pracodawca, który wysłał wiadomość mailową zawierającą imię i nazwisko pracownika oraz informację o jego rezygnacji z pracy tłumaczył, że wiadomość została wysłana w celu zabezpieczenia ciągłości pracy spółki. UODO udzielił spółce upomnienia, co dla pracownika okazało się niewystarczające i sprawa trafiła do WSA.
Sąd oddalił skargę uznając, że spółka miała prawnie uzasadniony interes w powiadomieniu współpracowników skarżącego o jego odejściu z pracy, a udzielenie przez UODO jedynie upomnienia było adekwatne do przewinienia. Zgodnie z motywem 148 preambuły RODO, środek ten jest stosowany w sytuacji gdy naruszenie przepisów nie jest poważne. Spółka zareagowała natychmiast po ustaleniu, że doszło do naruszenia, a wiadomość została niezwłocznie usunięta przez osobę, która nie powinna być jej adresatem.
Wyrok WSA sygn. akt II SA/Wa 1724/21
Trybunał Sprawiedliwości UE wydał 8 marca 2022 roku wyrok, z którego wynika, że sąd krajowy może stosować krajowy system sankcji niezgodny z dyrektywą w sprawie delegowania pracowników, o ile zagwarantuje on proporcjonalność kar, o której mowa w art. 20 dyrektywy 2014/67 (tj. dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/67/UE z dnia 15 maja 2014 r.).
W rozpatrywanej przed Trybunałem sprawie austriacki sąd krajowy nałożył na spółkę za nieprzestrzeganie przepisów prawa pracy dotyczących zgłoszenia pracowników i przechowywania dokumentacji płacowej grzywny o dużej wysokości. Nałożone zostały w sposób kumulatywny w odniesieniu do każdego pracownika, którego dotyczyło naruszenie, bez maksymalnego wymiaru oraz dodatkowo, w przypadku oddalenia skargi na decyzję w której je nałożono, udział w kosztach postępowania wynosił i 20 proc. ich kwoty.
Trybunał stwierdził, że połączenie wszystkich elementów austriackiego systemu kar za naruszenie administracyjnych obowiązków dotyczących przechowywania dokumentów w sprawie oddelegowania pracowników jest nieproporcjonalne. Natomiast wymóg proporcjonalności kar przewidziany w przepisie 20 dyrektywy 2014/67 ma charakter bezwarunkowy. Sąd krajowy jest zobowiązany do odstąpienia od stosowania części uregulowania krajowego, z której wynika nieproporcjonalny charakter kar, w taki sposób, aby doprowadzić do ustalenia proporcjonalnych sankcji, które pozostaną jednocześnie skuteczne i odstraszające.
Z wyrokiem można zapoznać się klikając w link: https://curia.europa.eu/jcms/upload/docs/application/pdf/2022-03/cp220043pl.pdf#xd_co_f=MDIwOGIyMmUtMmY3Ny00Y2M2LTlhZTctZmY3YTIyZGVjNzIz~
Od 2 lutego 2022 roku zmieniły się zasady ustalania podstawy wymiaru składek kierowców realizujących przewozy międzynarodowe.
Do 1 lutego 2022 r. włącznie wyjazd poza siedzibę pracodawcy mógł być realizowany w ramach podróży służbowej, a co za tym idzie kierowcy przysługiwały należności na pokrycie kosztów związanych z wykonywaniem tej podróży. Diety i koszty noclegu nie były wliczane do podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne, do wysokości diet określonych w przepisach w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju
Od 2 lutego kierowca, który wykonuje zadania służbowe w ramach międzynarodowych przewozów drogowych nie jest już w podróży służbowej w rozumieniu przepisów art. 77⁵ § 1 Kodeksu Pracy, a podstawa wymiaru składek ubezpieczenia emerytalnego i rentowego jako kierowcy w transporcie międzynarodowym jest ustalana zgodnie z przepisami, które dotyczą pracowników zatrudnionych za granicą u polskich pracodawców.
Pełna informacja wraz z przykładami wyliczania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia znajduje się na stronie ZUS: https://www.zus.pl/wyniki-wyszukiwania?p_p_id=searchportlet_WAR_searchportlet&p_p_lifecycle=0&p_p_state=normal&p_p_mode=view&p_p_col_id=column-3&p_p_col_count=1&_searchportlet_WAR_searchportlet_query=kierowcy&_searchportlet_WAR_searchportlet_action=details&_searchportlet_WAR_searchportlet_cur=1&_searchportlet_WAR_searchportlet_articleId=4449101
Już od dzisiaj można składać w urzędach gminy wnioski o nadanie numeru PESEL obywatelom Ukrainy, co wynika z komunikatu Ministra Cyfryzacji z 12 marca 2022 r. w sprawie określenia terminu wdrożenia rozwiązań technicznych umożliwiających stosowanie przepisów art. 4-10 ustawy z dnia 12 marca 2022 r. o pomocy obywatelom Ukrainy w związku z konfliktem zbrojnym na terytorium tego państwa (Dziennik Ustaw poz. 584). Dzięki otrzymanemu numerowi PESEL możliwe będzie np. skorzystanie z opieki zdrowotnej, pomocy społecznej czy podjęcie zatrudnienia lub założenie firmy w Polsce. O nadanie numeru mogą wystąpić:
którzy przybyli w okresie od 24 lutego 2022 r. na terytorium Polski bezpośrednio z terytorium Ukrainy w związku z działaniami wojennymi.
Wnioski można składać w dowolnym urzędzie gminy, a usługa jest bezpłatna.
Więcej szczegółów można znaleźć na stronie: https://www.gov.pl/web/gov/uzyskaj-numer-pesel-oraz-profil-zaufany–usluga-dla-obywateli-ukrainy
Podmioty zatrudniające obywateli Ukrainy mają obowiązek t w terminie 14 dni od dnia podjęcia pracy przez obywatela Ukrainy powiadomić o tym fakcie właściwy urząd pracy.
W styczniu 2022 r Trybunał Sprawiedliwości UE wydał wyrok, który może być wskazówką przy wątpliwościach co do wynagrodzenia za czas urlopu polskich pracowników tymczasowych.
TSUE rozpatrywał sprawę pracownika tymczasowego, który w trakcie miesiąca wypracował nadgodziny w czasie pierwszych 13 dni, a w czasie kolejnych 10 dni pracujących korzystał z przysługującego mu urlopu. Pracodawca odmówił wypłacenia wynagrodzenia za pracę w nadgodzinach, stwierdzając, że pracownik w miesiącu przepracował jedynie 13 dni, a nie 23 dni, i nie uznając przepracowanych 22,45 godzin za godziny ponad próg 184 godzin. Do Trybunału zwrócił się niemiecki sąd federalny pracy zwrócił się z pytaniem czy rozwiązania unijne stoją na przeszkodzie uregulowaniu zawartemu w układzie zbiorowym, na mocy którego uwzględnia się tylko rzeczywiście przepracowane godziny, a nie również godziny, w trakcie których pracownik korzysta z corocznego płatnego urlopu minimalnego.
Trybunał wskazał, że sytuacja w której skorzystanie z urlopu może skutkować obniżeniem wynagrodzenia pracownika może zniechęcać go do korzystania z prawa do przysługującego mu corocznego płatnego urlopu w miesiącu, w którym pracował on w godzinach nadliczbowych, co jest sprzeczne z celem prawa do tego urlopu. Do wymiaru wynagrodzenia należy brać nie tylko faktycznie przepracowane godziny, ale trzeba uwzględniać również urlop wypoczynkowy, co jest zgodne z rozwiązaniami unijnymi.
Całość wyroku można przeczytać na stronie: https://curia.europa.eu/juris/document/document.jsf;jsessionid=30C92F79A81BA4BE4BC881BF78618611?text=&docid=252133&pageIndex=0&doclang=PL&mode=lst&dir=&occ=first&part=1&cid=2112197
Ustawa o pomocy obywatelom Ukrainy w związku z konfliktem zbrojnym na terytorium państwa została w sobotę, 12 marca podpisana przez Andrzeja Dudę. Na mocy ustawy obywatele ukraińscy mają zagwarantowany:
Ustawa umożliwia również wypłatę świadczeń za okres maksymalnie 60 dni osobom, które którzy zapewnią wyżywienie i zakwaterowanie obywatelom Ukrainy.
Ustawa została ogłoszona w Dzienniku Ustaw 12 marca 2022 roku i w tym dniu jej przepisy weszły w życie i obowiązują, co do zasady, z mocą wsteczną od 24 lutego 2022 r.
